سعدی، مرغ سخندان

به مناسبت روز بزرگداشت سعدی

سعدی
مقبره سعدی

در بارگاه خاطر سعدی خرام اگر                            خواهی ز پادشاه سخن داد شاعری*
هفت کشور نمی‌کنند امروز                                  بی مقالات سعدی انجمنی*
من‌آن مرغ سخندانم که در خاکم رود صورت        هنوز آواز می‌آید به معنی از گلستانم*
هر متاعی ز مخزنی خیزد                                    شکر از مصر و سعدی از شیراز*
منم امروز و تو انگشت‌نمای همه خلق                 من به شیرین سخنی و تو به خوبی مشهور*
اگر شربتی بایدت سودمند                                ز سعدی ستان تلخداروی پند*
بر حدیث من و حسن تو نیفزاید کس                 حد همین است سخندانی و زیبایی را*
سعدی اندازه ندارد که په شیرین سخنی            باغ طبعت همه مرغان شکرگفتارند*
خانه زندان است و تنهایی ضلال                        هرکه چون سعدی گلستانیش نیست*
درین معنی سخن باید که جز سعدی نیاراید        که هرچ از جان برون آید نشیند لاجرم بر دل*
هنر بیار و زبان‏آوری مکن سعدی                        چه حاجت است بگوید شکر که شیرینم*
قلم است این به دست سعدی دُر                     یا هزار آستین دُرّ دَری*
دعای سعدی اگر بشنوی زیان نکنی                    که یحتمل که اجابت بود دعایی را*
ز خاک سعدی شیراز بوی عشق آید                  هزار سال پس از مرگ او گرش بویی*

نوشته‌های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

۳ دیدگاه