غزل – مراد ساحر

روچ ءَ گوں غماں گریوگ هر پاساں شپ ءِ نارگ       آسان نه انت درد ءُ سوزمان ءِ دل ءَ دارگ

بالاد ءَ کسانین ءَ همبل تئی شاباش انت!                  گوازین یے په شُد روچاں انگت نئے دلِوارگ

حال ءَ وتی دنیا ءَ باور چوں کنائین یے!                 چاک بیت نه کنت سینگ اندر نه بیت پیش دارگ

اے داگ منا داتگ آزاتیں غلامی ءَ                         ارساں که هوار انت حون، گوں کندگاں اُفارگ

چُٹگ چه اے اندوهاں هنچوش انت پتو ساحر      آزمان ءِ پدانک بندگ، استالانی جهل آرگ

                                                                       «مراد ساحر»

نوشته‌های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

۳ دیدگاه