تولد وبلاگی

پنج سال پیش در همچنین روز‌های بود که شروع کردم به نگارش خاطرات و روزنوشت‌های خودم. البته نوشتن مطلب برای زبان و فرهنگ را مدت‌ها پیش شروع کرده بودم. زمانی که حتی در این شهر اینترنت درست و حسابی به راه نبود سعی کردم با کمک دوستانم یک وب‌سایت برای فرهنگ و زبان بلوچی راه اندازی کنم. آن زمان در اوایل کار اینترنت نوشتن از نوع وبلاگ کمی بدیع بود.

تقریبا اولین مطلبم را با یادی از استاد عباس پروین،زبان‌پژوه بلوچ، آغاز کردم. آن زمان حس و حال و البته وقت برای نوشتن زیاد بود. هر روز سعی می کردم چیزی به نوشته‌هایم اضافه کنم. کم کم دامنه نوشتن‌هایم را در زمینه‌های مورد علاقه دیگر گسترش دادم. سعی می کردم مطالبم را به سه زبان فارسی،بلوچی و حتی انگلیسی بنویسم. کم کم دسته‌های نوشتاری زیاد و زیادتر می شد.

در این پنج  سال از شیر مرغ تا جان آدمیزاد در این بلاگ مطلب نوشتم و می نویسیم. مطالبم فصلی و با رویکرد خاص خودم هستند. گاه فقط تکنولوژی و لینوکس،روز‌هایی ادبیات و زبان شناسی و برخی روزها مردم و جامعه را به قلم می آورم. همه نشانگر این مسئله است که نویسنده این بلاگ یک سر و صدها سودا در سر دارد.

باری پنچ سال آرام،نیمه آرام و این اواخر نیمه جنجالی را پشت سر گذاشتیم. هر کسی از دورن خود سر خود در ما می جست. گاهی یار و گاهی بار می شد. اما هر چه که بوده و هست برایم بسیار جالب و خوشایند است. از اینکه می توانم با همه مردمی که مانند من دغدغه‌های مشابه دارند گاهی هم صدا شوم، دستشان را بگیرم و چند صباحی صبوحی با هم هم‌قدح شویم،خرسندم.

سپاس دارم از همه که در این پنج سال من را همراهی کرده اند. با خواندن،نوشتن،گفتن و نقد کردن و ادامه دادن بحث‌های این بلاگ باعث شده اند که احساس کنم در جامعه خودم فردی منفعلی نبودم. دوست دارم از همه شصت،هفتاد هزار نفری که در این مدت حتی برای مدتی کم همراه من بوده‌اند کمال قدردانی را داشته باشم.

به امید روزی که همه ۷ میلیارد انسان  یک بلاگ برای نشر افکار خود داشته باشند. 😉

نوشته‌های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

۸ دیدگاه

  1. سلام
    خیلی سخت است این مساله را ترویج دهیم که یکی از علل توسعه نیافتگی استان ما نداشتن سرمایه های انسانی توانمند است. مصطفی اعتقاد دارمکه جنابعالی یکی از سرمایه های این استان هستی. و در این مدت که در فضای مجازی هستم همیشه از نوشته هایت تاثیر پذیرفتم. ضمن اینکه انتقادهای کوچکی هم به کار شما داشته و دارم اما این دلیل نمی شود که از نامی به تواانمندی مصطفی دانشور براحتی گذر کرد. همیشه موفق باشی.

  2. هرکسی از ظن خود یار من .
    این شعر بعد از خواندن مطلبتان به ذهنم خطور کرد.
    امید است سالیان دیگر هم نویسا و روان بمانید.
    در آخر آرزو کرده اید که هر ۷ میلیارد انسان یک بلاگ داشته باشد.
    چه خبر است برادر ! همه که مثل ما عشق بلاگ نیستند بعضی ها به چیزهای دیگر علاقه مندند!!!
    دعا کن که وسیله ای برای نشر افکارشان بیابند.
    البته افکار تا افکار داریم بعضی ها اگر منتشرشوند مایه شر می شوند.!!!
    موفق باشید.