زبان

محمد حسین عنقا

گالاں په نوکیں پسگاں نوکیں جناں وتی
نوکیں سُراں من مان کناں لیکواں وتی
بوتگ سروز کُهن ته نو کے کناں گراں،
دمبورگ ءَ را تار دگر مان کناں وتی
پرچی گشاں چه خسرو ء‌ُ شیریں و کوه کن
اچ شه مُرید حانی ءُ چاکر گوشاں وتی
میے دوستیں که پُل گور ءَ‌ بست آئی نام مٹ
گالاں پچے من گیسو ءِ نام ءَ گراں وتی
مور ءَ ‌من بُن دیاں که نه نندیت مے ڈِه ءَ
لک لک ستا من گردن ءَ هنج ءِ کناں وتی
من هزم رستم ءِ پچے ایران بجنتی چیر ءَ
سندھ ءِ برو کیں پنوں ءَ کاراں رواں وتی
کارنت لوڑی ءِ که ستا کنت دومی ءَ
میریں بلوچیاں او گلایاں شیاں وتی
سرداریاں زبان ءِ زمین کُرته ونڈاگر
بیبرگ من بیاں کناں لاشاریاں وتی
هُور ءَ من چوں کناں که نه کیتے زبان منی
داتِش اگر بهشت ته جود ءَ براں وتی
عنقا هما را پٹ که چه سهدار هم کپوک
هر چی سرا ئے اتک نه هشتے زبان وتی

نوشته‌های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

یک دیدگاه