شعری از تاج‌محمد طائر

گِپتگوں تچکء مادنیں راهے
سر بیاں دلجماں بهارگاهے

آ که جزم اَنت چه وتی جندءَ
آ نه نِند انت نچار انت همبراهے

روت بے چاڑی ء تهاریں شپ
کئیت روژنا ء چاڑیں بانگواهے

تئی دیدارءِ دلجمین واهگ
منا سر کنت ایمنیں جاهے

زاناں پیرے نوں کپتگ ے طائر
په تر گُرّ ایت مرچی روباهے

نوشته‌های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *