غلامحسین شوهاز
غلامحسین شوهاز شاعر و نویسندهٔ بلوچ در سال ۱۹۵۷ در قریه مچات به دنیا آمد. او دوره آموزش ابتدایی را در همان روستا گذراند. سپس به مدرسه راهنمایی در نزدیکی شهر تمپ رفت. او دوره دبیرستان را در همان شهر،تمپ، به پایان رساند. او بعد‌ها برای ادامه تحصیل به شهر کراچی رفت. او در رشته روزنامه‌نگاری در دانشگاه کراچی دانش‌آموخته گردید. بعدا به عمان جهت کار کردن در یک شرکت نفتی مهاجرت کرد.
زندگی ادبی
شوهاز، در زبان بلوچی به معنای جوینده است. او در خانه پدرش مزار فرزند کدخدا بشام به دنیا آمد. پدربزرگش کدخدا بشام سردار قبیله در روستا اش بود. شوهاز کار ادبی خود را زمانی که در مدرسه راهنمایی شروع کرد. او شیوه‌ای خاص در آثار ادبی خود دنبال می کرد. او از معدود شاعران و نویسندگانی بود که درباره دغدغه‌های مردم بلوچ در بلوچستان شعر می سرود. کارهایی مانند جلبار(نام منطقه ی است) و جلهار(اتشفشان) از دیوان اشعار او در این باب هستند.
مهمترین سروده‌ها
اغلب اشعار مردم بلوچ درباره درد و رنج و زندگی سختی است که در دوران سرکوب دولت پاکستان داشته اند. یکی از مشهورترین سروده‌های او شعری است که درباره نواب اکبر بگتی سروده است.
وفات
عصر جمعه بیستم جولای ۲۰۰۷ در شهر مسقط، عمان، شوهاز جان به جان آفرین تسلیم کرد. مقبره او در گورستان الحیل شمالی واقع است.
شمی جهد قابل ستایشنت
منت واران چه تهی بازین جهد و خدمتان . باز وشین کاری کتگت.
منت وا ران چه تهی جهدوخدمتان
بازوشین کاری کتگت باز باز منت واران