زلزله‌‌ی‌نامه بلوچستان
روز عجب و غریبی بود. زلزله‌ای با آن همه قدرت، سرو صداهای وحشتناک و بعدش تکان‌های شدید و طولانی مدت به وقوع پیوست. وقتی که بیرون در حیاط بودیم هنوز زمین می لرزید. ماشین‌ها سرجایشان عقب و جلو می رفتند.
بعد همه خطوط ارتباطی از جمله تلفن همراه و اینترنت قطع شد. هوا هم بسیار گرم بود. زمین که آرام گرفت زنگ زدن‌ها و خبر گرفتن‌ها شروع شد. شبکه خبر از زلزله‌ای مهیب با قدرت ۷.۵ در شهرستان سراوان خبر می دهد. دیگر بمباران خبری و شایعه در هم می آمیزد. از کم زیاد شدن قدرت زمین لرزه تا مکان یابی‌های این طرف آن طرف خبرها می چرخد. بعدها که عطش دانستن فروکش می کند اطلاعات دقیق‌تر از دوستان و رسانه‌ها می آید. این دستپاچگی در اطلاعات رسانی شبکه خبر هم مشاهده می شود. گاه برای زلزله کشته می‌سازد اما بعدا خودش خبر خود را تکذیب می کند.
استاندار در برنامه‌های خبری محلی و کشوری ظاهر می شود و مصاحبه می کند. حال شبکه خبر به شبکه زمین‌شناسی و زلزله شناسی تبدیل شده است. آنها به اعماق زمین فرو رفته و لایه‌ها را بررسی می کنند. در آخرین بخش خبری شبکه سراسری استاندار پس از پرسش خبرنگار زن درباره تعداد آمار کشته و زخمی‌ها می گوید« دخترم کسی کشته نشده است»!!! شنیدن واژه «دخترم» از زبان او برایم فوق‌العاده جالب بود.
هر چه که بود اما روز تاریخی بود. یکی از بزرگترین زلزله‌‌ها، بلوچستان و سراوان را به صدر اخبار جهان برد. زلزله‌ای که ظاهرا تلفات جانی کمی داشته است.
پ.نوشت: از دوستان در سراوان، زاهدان، گشت، دبی و لاهور برای رساندن اخبار تشکر می کنم.
متاسفانه شتاب زدگی همراه با اشتباهات فراوان در رسانه های کشور ما بسیار زیاد است.
باز هم خدای بزرگ را شاکرم که این زلزله تلفات جانی نداشت.