روز پنجشنبه بنا به دعوت یکی از دوستان به تفتان رفتیم. اگر چه بارها و بارها از دور این قله را دیده بودم ولی شکوه آن از نزدیک جلوه ی دیگری داشت.
وجود رشته کوه تفتان در آن منطقه اکوسیستم متفاوتی به وجود آورده است. بعد از عبور از جاده ای که به طرف تمندان می رود زیبایی های طبیعت جلوه ی دیگری پیدا می کند. آنقدر مناظر بدیع هستند که گویا اینجا بلوچستان نیست. واژه بلوچستان همیشه یادآور خشکی و کویر است ولی تفتان یک استثنا است. تصویر ذهنی که من از تفتان داشتم با انچه که دیدم متفاوت بود. وقتی به طرف اردوگاه حرکت می کردیم راه پر پیچ و خمش من را به یاد راه مارپیچ چالوس انداخت. هنگام عبور خاطرات زیبای شهرستانک.چالوس و شمال دوباره برایم زنده شد.
وقتی که برمی گشتیم دوباره نگاهی به تفتان انداختم ، شکوه و استواری تفتان یادآور غرور و پایداری مردمان این دیار است