امروز 12 اردیبهشت است. در ایران به نام معلم نام گذاری شده است. وقتی که این روز فرا می رسد همه ما نا خود آگاه به دوران دانش آموزی بر می گردیم و آن دوران شیرین را به یاد می آوریم. در زندگی ما افراد زیادی موثر بوده اند. اشخاص زیادی بر روی زندگی ما تاثیر گذاشته اند ولی هیچ کس به اندازه معلم در زندگی فرد موثر نه بوده است. شاید کسی در روز نداری با رساندن پولی ما را از بحرانی که در آن قرار داشتیم رهانیده باشد اما معلم ما را از جهلی که همیشه با ما بوده و هست رهانید. اگر ما شخص قدرشناسی باشیم آن کسی که ما را از تنگ دستی نجات داد بسیار یاد می کنیم. آیا ما نسبت به معلمانی که ما را از تنگ نظری و بی آگاهی به منزل دانایی رسانده اند قدرشناسی بوده ایم؟ آیا گاهی آنها را حتی با یاد کردن گرامی می داریم؟ آیا ما آنچه که در وجودمان بود و معلم می خواست آن را به ما بنمایاند، به بهترین نحو پرورش داده ایم؟ اینها و ده ها سوال دیگر که ما باید در زندگی از خود به پرسیم و جوابی مناسب برای آنها پیدا کنیم.
من در طول زندگی خود از دانش و تعلیم معلمان زیادی سود برده ام. شاید نام برخی از این نازنین را از یاد هم برده باشم ولی وقتی خود به مقام معلمی رسیدم، فهمیدم که آنها چه خون دل ها که خوردن تا من و امثال من بتوانیم فردی مثمر ثمر برای خود، اطرافیان و جامعه خود باشیم. در این جا جای دارد که از استادی یاد کنیم که اسطوره اخلاق و دانایی بود. مرحوم استاد عباس پروین دبیر زبان انگلیسی دبیرستان های ایرانشهر بود که در روز بیست و هشتم آذر ماه سال ١٣٨۴ دار فانی را وادع گفت و همه دوستدارانش را در سوک نشاند. زمانی که در دوره راهنمایی او دبیر زبان انگلیسی بود، بسیار علاقمند به این زبان شدم. هنگامی که در کلاس استاد حضور داشتیم علاوه بر دانش موجود در کتابهای درسی از دانش و آگاهی های او در سایر زمینه ها سود می بردیم. او با رفتار و سلوک خود به ما درس زندگی و انسانیت می داد. به یاد ندارم که تا به حال کسی بدی از او بگویید. او آنچنان متواضع و فروتن بود پیغمبر گونه به کودک و بزرگ سلام می گفت. سال ها گذشت.در دوره ی دانشگاه، وقتی که از کرج به ایرانشهر آمدم همیشه از حضور او فیض می بردم. علاقه وافر او به تحقیق و به خصوص تحقیق در مورد زبان بلوچی مثال زدنی بود. او دانشنامه ی زنده ی بلوچی بود. کمتر موضوعی درباره زبان و فرهنگ و زبان بل
8;چی بود که او درباره ی آن مطلب بدیعی نداشته باشد. تبحر او در فرهنگ لغت نویسی بی نظیر بود. همه اساتیدی که در بنیاد ایرانشناسی واحد بلوچستان حضور داشته اند به دانایی و توانایی او معترف بودند. تلاش و سخت کوشی و وقت شناسی او را در کمتر کسی دیده بود. همیشه در کلاس ها به موقع حاضر می شد و حتی این اواخر در بنیاد ایرانشناسی به یاد ندارم کسی زود تر از او در انجا حضور داشته باشد.
از دانایی و توانایی آن مرد بزرگ هر چه بگویم کم است و قلم ها از وصف صفاتش بی توانند. من نیزدر روز معلم با نوشتن این چند سطور امیدوارم که گوشه ای از خصایل آن نیکو مرد را به وصف بکشم.
روحش شاد.