ﭼﮯ ﮐﻨﮯ

*بهری چه مکران شعر جی مَی وتی ملک کهن میـرین بلوچانی وطن رشکِ یـمن داغِ ختـن دوستَی بسی نزّیکِ من هنچو که ساه اندر بدن پر مَی دلا مثل چمن تَی ڈوک و ڈَل دُرّ عدن گزّ و کُنر، سرو و سمن زیرُک چو شاخ نسترن بیا تو بکن گو ما سخن آ گوستگین گپان…

په بلوچانی شیر زالاں تو بگوار واهگی کهر ءِ انگر                       کم منی مهر نه بیت انت هچبر ساهگوں کلّ ءِ تئی من په وت                    گرمیں روچانی کتگ سارتیں در شپ گلگدار مه بیت وابانی                       آگهیں روچ اوں تئی اکس ءِ بر وتی جند ءَ را پلاں من چه تو                      گوں تئی هیسی سر ءَ بستگ…