امروز نوشته ای از دکتر زرین کوب را درباره حافظ می خوانم. کتاب از کوچه رندان را سال ها پیش خریده ام. امروز وقتی برای موضوعی به آن مراجعه کردم به قسمتی جالبی برخودم که قبلا هم در مطالعه اول آن را دیده بودم. نویسندگانی همانند دکتر زرین کوب همیشه سعی کرده اند در نوشتار خود هاله قداست شعرایی همانند حافظ و سعدی را کمتر دستکاری کنند ولی گاهی نوشتاری های درباره شراب نوشی و شاهدبازی آن دوران از دستش در می رود.
نویسنده سعی می کند زیاد وارد چنین مباحث نشود ولی جنبه تحقیقاتی آن نوشتار او را کمی از محافظه کاری می رهاند. درباره حافظ نوشتار و نقد و تحقیق بسیار است. نوشتار شاملو از همه آنها تحقیقی تر و واقع بینانه تر است. هیچکس همانند شاملو درباره شعرای پارسی قدیم بی پروا سخن نرانده است. او شعرایی که مردم برای آنها قدسیت قایل بودند به نقد می کشد. البته گاهی در نگارش نقد چنان تند می رود که شاعران را حرام زاده و کفر گو می نامد
نویسنده سعی می کند زیاد وارد چنین مباحث نشود ولی جنبه تحقیقاتی آن نوشتار او را کمی از محافظه کاری می رهاند. درباره حافظ نوشتار و نقد و تحقیق بسیار است. نوشتار شاملو از همه آنها تحقیقی تر و واقع بینانه تر است. هیچکس همانند شاملو درباره شعرای پارسی قدیم بی پروا سخن نرانده است. او شعرایی که مردم برای آنها قدسیت قایل بودند به نقد می کشد. البته گاهی در نگارش نقد چنان تند می رود که شاعران را حرام زاده و کفر گو می نامد
