تحریم های اینترنتی

بار دیگر دردسر ها ما با این تحریم ها نا جوانمردانه آمریکا در زمینه اینترنت شروع شد. اگر خواننده همیشگی این وبلاگ باشید مسایل و مشکلات من رو در این زمینه بارها حتما خوانده اید. آخرین نمونه ای که بار دیگر باعث به وجود آمدن سروصداهای میان کاربران اینترنت در ایران شد تغییر سیاست سورس فورج بود که دانلود از مقصد ایران را محدود ساخته است. در این باره افراد زیاد در وبلاگ ها و بولتن ها اطلاع رسانی کافی انجام داده اند من دیگر نمی خواهد تکرار مکررات کرده باشم تنها به ذکر چند سوال اساسی درباره این گونه تحریم ها و سیاست شرکت های آمریکایی بسنده می کنم امیدوارم روز در جهان هیچ گونه تحریم از سوی هیچ کسی اعلام نشود.
سوال اول من مربوظ به زمان و نحوه اجرای چنین قوانینی از سوی آمریکا و شرکتهایی تابع قوانین آن کشور است. چرا اکنون شما این قانون را اجرا می کنید؟ آیا اعمال تحریم ها بیشتر و اجرا قوانین قبل که هنوز پابرجا هستند در این برهه از زمان معنای خاصی دارد؟ آیا شرکت های آمریکایی نگران اعمال فشارها بیشتر بر ایران از سوی آمریکا از طریق کنترل اجرا قوانین هستند؟
به نظر من مسئله تحریم ها الان در بین شرکت ها و افراد که در آمریکا فعالیت می کنند بسیار جدی است و آنها نگران عواقب نادیده گرفتن قوانین هستند. پس آنها سریعا دست به تغییر رویه زده اند. بسیار از شرکت ها سال ها پیش این قانون تحریم شش کشور از سوی آمریکا را رعایت می کردند و از خدمات دهی به نهادها و افراد وابسته به کشورهایی مانند ایران طفره می رفتند. شرکت هایی مانند گوگل، گوددی  و چنین شرکت مهم در زمینه اینترنت مدت زیادی است که حتی دسترسی ای‌پی ها ایرانی را به سایت ها خودشان مسدود کرده اند.
سوال دوم من درباره عدم اجرا قانون تا زمان حال است. چرا سازمان ها و برخی نهادهای آمریکایی تا کنون این قوانین را رعایت نمی کرده اند؟ آیا آنها خود را از شمول این گونه قوانین خارج می دانستند؟
اگر به قوانین موجود در آمریکا که مربوط به تحریم ایران است نگاهی بیندازیم در سال ۱۹۹۷ با دستور اجرایی ۱۳۰۵۹ رییس جمهور آمریکا ساکنان این کشور  از معامله با ایران در بسیار از موارد محروم شده اند. اکنون چگونه است که شرکتها مانند گوگل، یاهو و سورس فورج تازه به فکر اجرا قانون افتاده اند. آیا انها که از این قوانین اطلاع داشتند چرا سهل انگاری کرده اند؟ تکلیف دیگر شرکتهایی که هنوز خدماتی به ایران می دهند چیست؟
حال بگذارید بحث را کمی تخصصی تر در زمینه نرم افزار و قوانین آن دنبال کنیم. بسیار از کشورها از جمله آمریکا و کشورهای عضو ناتو بعد از جنگ جهانی دوم قوانینی درباره صادر کردن تجهیزات و برنامه کدگذاری شده وضع کردند. بعد از سال ۱۹۹۲ آمریکا چنین تولیداتی را در دسته جنگ افزارها طبقه بندی کرد. به عبارت دیگر برنامه های کدگذاری شده همه از نظر آمریکا جنگ افزار به حساب می آیند و کسانی که مثلا برنامه ای را به کشورهای تحریم شده ارسال کند در واقع قوانین جنگ افزاری را نقض کرده است. برای کسانی که این قوانین را نایده بگیرند مجازات سخت و جریمه های سنگینی درنظر گرفته شده است.
کاتولیک تر از پاپ
برخی شرکتها آن قدر افراط در این قانون کرده اند که حتی قانون گذاران چنین خواسته هایی در آن قانون مطرح نکرده اند. مثلا گوگل کدهایی که افراد دیگر در سرورهای آن شرکت به اشتراک گذاشته اند را در اختیار کاربران ایرانی نمی گذارد. نمونه دیگر سایت ثبت کننده دامنه و خدمات هاستینگ گوددی است. این سایت یکی از قوی ترین شرکت ها در زمینه ثبت دامنه در همه جهان است. این سایت به کاربران ایران حتی اجازه ورود به سایت خود را نمی دهد چه رسد به ارائه خدمات به کاربران ایرانی. این چنین محدودیت های خودساخته ای متاسفانه ضررهای به کاربران معمولی وارد می کند. به قول معروف آنها از سوی دیگر بام افتاده اند و کاتولیک تر از پاپ شده اند.
به هر سو اینترنت و دنیا تکنولوژی بسیار پیشرفته است. کمتر کسی می تواند ادعا کند که بر آن تسلط و کنترل دارد. آیا با این تحریم ها اینترنت در ایران پیشرفت نکرده است؟ آیا در ایران هیچ شرکت و نهاد و حتی فردی وجود ندارد که وبلاگ و سایتی داشته باشد؟ در این چند سال تعداد کاربران و مشارکت آنها در تولیدات وب در ایران رشد چشم گیری داشته است. هر چند این سنگ اندازی ها باعث مشکلاتی فراوانی برای کاربران ایرانی شده است ولی خوشبختانه آنها از پای نه ایستاده اند و به همه موانعی در سر راهشان بوده است به راه خود ادامه داده اند. اگر زمانی در ایران داشتن یک دیتاسنتر یک آرزو بود امروزه شرکت ها زیادی آماده ارائه خدمات هاستینگ در داخل دیتاسنترهای ایرانی هستند. پس این محدودیت ها باعث ترقی و تولید تکنولوژی بومی شده است.

* نوشته های اخیر برخی از دوستان در این زمینه:

هدایت و باز هم