حکمرانی یا Governance از مفاهیم جدید ادبیات سیاسی ایران است. فرایند قاعده گذاری، اجرای قواعد، بررسی، نظارت و کاربست بازخوردها با اعمال قدرت مشروع و به منظور دستیابی به هدف مشترکی برای همه کنشگران و ذینفعان در چارچوپ ارزشها و هنجارها در محیط یک سازمان یا یک کشور است. حکمرانی خوب، سالم یا حتی متعالی از انواع این مفهوم است.
بحث ما الان بیشتر استفاده از مفهوم حکمرانی خوب برای مداخله نابه جا یا حتی غیر اصولی در بسیاری از امور جاری هر سازمان یا کشوری هستیم. برخی اصول حکمرانی خوب شامل مشارکت، حاکمیت قانون، شفافیت، پاسخ گویی، وفاق عمومی، حقوق مساوی، اثر بخشی و کارایی و مسئولیت پذیری است.
در چند سال اخیر دولت‌ها مختلف در کشور برای حل مسائل دست به مفهوم حکمرانی شده اند. حالا آن که بیشتر مداخله نا به جا یا حتی غیرضروری منتج به نتایج خسارت بار شده است. در ادامه به برخی از این مثال های دخالت نا به جا می پردازیم. این دخالت ها به جای آنکه با رویکرد علمی یا ایجاد قوانین راهگشا باشد سعی در اخلال یا حذف مسئله دارد.
فیلترینگ و اینترنت، مدیریت سوخت، رمز ارز و پرداخت یارها، و … از نمونه های به روز مسایل مبتلا به جامعه ما هستند. دولت‌ها با درخواست حق حکمرانی و حاکمیتی به کل مسائل را کنترل خود خارج کرده و نا مسئله می سازند. مثلا با در خواست حاکمیت در اینترنت و مانع سازی به وسیله فیلترینگ عملا باعث رشد ۲۰برابری استار لینک در یک سال در کشور شده‌اند.
حالا رمزها یا اخلال در بسیاری از پرداخت یارها عملا باعث به وجود آمدن راه‌هایی غیر قابل کنترل یا رصد شده یا می شود.
خلاصه امر امروز دولت‌ها از در حکمرانی خوب وارد می شود ولی هدف به جای نظارت و تسهیل به دخالت و تخریب بدل می شود. حکمرانی با دید جامع نگری و تسهیل به جای جزیی نگری و دخالت می تواند راهگشا باشد.
حکمرانی
