نوشته‌های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

یک دیدگاه

  1. گرفتاریهای زندگی روزمره مجال اندیشه و توان نوشتار و گفتار را ربوده ؛ و از سوئی فقر و فاقه و دود و اعتیاد و خشونت هم مهر و غنا و فرهنگ را به گوشه ی بینوایان کشانده است. در این راستا، فقط گذر زمان و کورسوی امید به آینده است که ندا میدهد که “سایه امید”ی در این بیابان سوزان مرهم زخم “سوهته دلان” و تشنگان کاروان علم و دانش است.

    در این آشفته بازاری که هر روز خبرهای تکراری ملال انگیز به گوش میرسد، خبری خوش نیز یافتم و آن ایجاد صندوقی به نام “امیت ساهگ” که توسط جمعی از دانشگاهیان عزیز بلوچ در جهت یاری به دانشجویان بلوچ شکل گرفته است. برای دست اندرکاران “امیت ساهگ” و دانشجویان و دانش آموختگان و دوستداران فرهنگ و ادب بلوچی آرزوی موفقیت روزافزون می نمایم.

    =

    چند خط شکسته ای نیز تقدیم عزیزان “امیت ساهگ” می کنم که یقین دارم که آنچه از دل برآید، بر دل نشیند:

    دل ۓ پاھــــــار

    شستونی بلوچ – ۳۱ اکتوبر ۲۰۰۹ (۹ آبان ۱۳۸۸)

    دئیـــــــــــــر انت کہ بھـــــــــــار گـــــار انت

    لـــــــــــوار ســـــــؤچ و زمیــــــــن وار انت

    قلــــــم پروشتـــــــــــــہ و کتاب ســـــــوھتگ

    خنجـــــــــــــر و کمان و تـــــــــــیر گوار انت

    حاکم ۓ عقـــــــل و محکوم ۓ سما بال کت

    جنــــــگ و چــــــــــــــؤپ و دار و آوار انت

    نئیــــک و بد، تر و خشکا آس ماں گپتــــــگ

    ھؤش چہ ســـــــــرا رپتہ و راج بے سار انت

    [بلۓ شاعر گوشتگ کہ

    “در نومیدی بسی امید است ۔۔۔ پایان شب سیہ سپید است”]

    زانت ۓ کـــــــــاروان دئیم پـــہ منزلا رہ کپت

    مھـــــــر و امئیـــــــــــــــــت ۓ اے جار انت

    شستـــــــون ۓ دلا “امیت ساھگ” ے یھتگ

    بے علــــــم و زانتا مۓ زند، بے کـــــــار انت!

    بلوچی نام و نشان

    http://balochinames.blogspot.com