سیمین رفت

پرده اولمرد خیره به تصویر زنان مو بور که لباس محلی منطقه او را پوشیده اند نگاهی می کند. چشمانش برق می زنند. از این که هنر دست زنان شهر و دیارش به دورترین کشورها رسیده خوشحال است. اما گاهی زیر لب می گوید کاش حداقل چادری سرش می کرد و بدتر این لنگ‌هایش را…

روح من می‌گرید از درونو می‌پژمرد از دلتنگی‌هاروزهایم با توده‌ای از دردآشفته شد و متلاطم. می‌خواهند روح مرا درهم بشکننداز هر کران رنجی مرا فرا گرفتمه‌های غلیظ و تیرگی‌های انبوه.‏روح من از دیدن چهره پنهان آنان،آه چه ترسید!اما من می‌مانم!در دل دریا به پیش می‌روم،از تلاطم‌ها می‌گذرم،همهٔ بندها گشوده می‌گردند،و همهٔ میخ‌های آهنین کنده می‌شوند….