نوشته‌های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

۲ دیدگاه

  1. نمی دانم از چه،شاید از فرط تکرار باشدکه این خصلت خوب مردمی ما؛ شباهتی پیداکرده با خوراک نیم جویدۀ فروبرده نبردۀ قی کرده ای که ناچارتهوع آور است. از بس که کس وناکس، بجا وبیجا، آن را تنها داشته یا مهمترین داشتۀ مردم بلوچ دانسته هرجا رسیدند، پزش را دادند و ناشیانه در شکلهای مثلا هنری ملوث اش کردند و لابد سود…!! استفاده کردند! واز قضا آن بیگانگان که سَر از این سِرّ ما در آوردند و این نقطۀ قوت مارا به مثابۀ نقطۀ ضعفی شناختند، حسابی نوانستند از ما سود استفاده کنند….و تو هم لابد حس مشابهی داشته ای که در این موضوع نتوانستهای به خوبی باهوط و فرهنگ قلم بزنی. زنده باشی.