ما بلوچوں گداں نندوکیں
تقدیم به همه دوستانی که گدام (چادر – tent) را دوست دارند به خصوص جناب گمشادزهی که همین اواخر به گدام رفته عکسهایی به اشتراک گذاشت.
شعری از محمد حسین عنقا
ما بلوچوں گداں نندوکیں
مئے گدان اِنت آسمان ءَ چو
وش نگه ب ی بی ءِ گدان ءَ چو
چے سما هست ماں جهان ءَ چو
لوگے ماڑی گے پل اڈوکیں
مئے چراگ آسمان ءِ استال انت
روک بے عیب چو سر ءِ خیال انت
چے سما ماں جهاں چشیں حالی انت
هست گش بے چراگ الوگیں
گوه ءِ برز ءَ ماں آسمان نشتگ
چش که چپین ور استیں دیدگ
بی سما، اچ گلام، اچ واجگ
جهل نندوک پرزنندوکیں
سنگ مئے سرجه ریک مئے بوپ انت
لوس میے گس او شهر مئے لوپ انت
گوه ءِ گٹیں تلانگ مئے توپ انت
پج مزاری سلانی پوشوکیں
ساز کوهانی پرما گوطنبارگ
صوت کورانی پرماژنبارگ
گال گواتانی پرماهیژارگ
مئے دل ءِ نیست ئی سر نوکیں
مئے مڑائی په بولکی ئین ذات
پرکھ نئے مذهب که هچ مبات
نے همی زرّع حاکمی ءِ پسبات
نیست هیچ و شمنے رسینوکیں
ما بلوچوں گدان نندوکیں
اوره ما لاشاری ها کپر نشینیم
ما سراوانی ها به گدام میگیم “لوگ”
با سلام
آقای یاسین تو سراوان به گدام نمیگن لوگ
لوگ از گدام جداست
لوگ با حصیر (تَگِرد، که از برگ داز بافته میشود) پوشانده میشود و گدام با جُل( که از موی بز بافته میشود).
حالا این چیزی که بنده دیدم.
عزیزین مصطفی، خیرگندی گو ای جوانین شیرا. امّا زاهدانی، شَن گدان.
خیلی حالب بود پیش تر این مطلب رو خونده بودم منتها فرصت نظر نبود ممنون اقای دانشور هدفتون والاست
توضیح استاد کامل و جامع بود
ما هم میگیم گدام …
سپاس از تلاشتان
بله اشتباه و کم توجهی از من بود؛
زندگی شهر نشینی به چند لغت بلوچی محدودمون کرده.