روز کتاب خوانی
امروز در تقویم ایران به روز کتاب و کتابخوانی نام نهاده شده است. همین موضوع باعث شد تا چند خطی درباره این عادت فراموش شده ما ایرانیان بنویسم.
متاسفانه ما ملت ایران با مطالعه میانه ی خوبی نداریم. آنقدر در کارهای روزمره خود را غرق کرده ایم که خواندن از یادمان رفته است.
این دل سردی از مطالعه در این استان که جای خود را دارد. آن قدر این موضوع برای ما به ندرت اتفاق می افتد که اگر کسی را مشغول مطالعه ببینیم متعجب می شویم. زمانی شخصی که اهل اصفهان بود سر یکی از کلاس های زبانکده می آمد. با آنکه در این شهر سرباز بود سعی می کرد خود را حتما به کلاس ها برساند. او موضوع جالبی را به من می گفتم. او برایم می گفت که وقتی در شهر راه می رود و افراد زیادی را می بیند ولی کمتر کسی است که در دستش کتابی باشد. او حق داشت من کمتر کسی را در شهر می بینم که راه می رود و کتابی در دست دارد. اصلا بگذارید خیالتان را راحت کنم به جز دانش آموزان این روزهای من کسی را نمی بینم که کتابی در دست داشته باشد.
اگر چه امروزه به خاطر پیشرفت در تکنولوژی رسانه های مکتوب کم کم جای خود را به رسانه های دیجیتال می دهند ولی هنوز کتاب جایگاه خویش را دارد. امیدوارم ظهور پدیده ی رسانه های دیجیتال بتواند تا حدودی فرهنگ مطالعه را گسترش دهد.
من نیز همانند همه افراد که با کارهای روزمره مشغول هستم همیشه سعی می کنم چند ساعتی را صرف خواندن کتاب بکنم. البته اگر مطالعه روزنامه ها و سایت های خبری را جزو ساعت مطالعه محاسبه کرد میزان مطالعه بنده در روز بیش از پنج ساعت است. اما اگر رساله ها و نوشتارهای مکتوب را بسنجیم به طور متوسط خود را موظف به مطالعه دو تا چهار ساعت می دانم.