شعری از نادر نادرپورکهن دیارا دیار یارا دل از تو کندم ولی ندانمکه گر گریزم کجا گریزم وگر بمانم کجا بمانمکهن دیارا دیار یارا دل از تو کندم ولی ندانمکه گر گریزم کجا گریزم وگر بمانم کجا بمانم نه پای رفتن نه تاب ماندن چگونه گویم درخت خشکمعـجـب نـباشـد اگر تبرزن طـمـع بـبـندد در اسـتـخـوانمدر…
بیا او مرید، بیا او مرید، بیا او مرید دیوانگیں بیا بیا کہ دیوانے کنوں، مولانگ و مستانگیں سوتکگ ترا عشقءِ زراب، مارا غماں کرتگ کباب تو ھانلءِ درداں زرئے، ما پہ وطن جانانگیں چاکر تئی دوستءَ پلت، چما دگہ ڈنگاں وطن تو سر پہ شیدائی شتئے، ما پیھناں زنداگیں تو ھانلءَ اِشت و شتئے،…
*بهری چه مکران شعر جی مَی وتی ملک کهن میـرین بلوچانی وطن رشکِ یـمن داغِ ختـن دوستَی بسی نزّیکِ من هنچو که ساه اندر بدن پر مَی دلا مثل چمن تَی ڈوک و ڈَل دُرّ عدن گزّ و کُنر، سرو و سمن زیرُک چو شاخ نسترن بیا تو بکن گو ما سخن آ گوستگین گپان…
